Siyah Süt

"Bu kitap okunur okunmaz unutulmak için yazıldı. Suya yazı yazar gibi...Siyah Süt kadınlığın, kadınların hayatının kasvetli ve karanlık ama son tahlilde geçici bir dönemiyle ilgili. Birdenbire gelen ve geldiği gibi hızla dalgalar halinde çekile çekile giden bir haletiruhiye bu arada incelenen. Bu haliyle elinizde tutuğunuz kitap bir nevi tanıklık. Otobiyografik bir roman..." demiş Elif Şafak...

Okumaya başladığımda garip hissettim aslında kendimi. Zamanlama olarak yanlış mı acaba diye.. Ama bi huyum var ki başladığım bi kitabı asla kenara koyamıyorum :)

Elif Şafak kendi hayatını anlatmış bu kitabında, yani kısmen... Asla yapmam dediği şeyleri daha sonrasında nasıl tek tek yaptığını.. Yazarlıkla annelik arasında kaldığı dönemlerde asla benden anne olmaz deyip sonrasında bi anda kendini nasıl anne rolünde bulduğunu... Kendi iç seslerinin kavgasını ve onlarla başetme çabalarını... En önemlisi anne olduktan sonra yaşadığı büyük depresyonu...

"Parmak Kadın"lar olarak adlandırdığı 6 hayali kadın karakterle, yazar annelerin kendiyle iç savaşını, karışık duygularını ve düşüncelerini canlandırmış... Karakter isimleri çok sevimli :) Sinik Entel Hanım, Anaç Sütlaç Hanım, Can Derviş Hanım, Hırs Nefs Hanım, Saten Şehvet Hanım, Pratik Akıl Hanım.. 

Duygularını somutlaştırması çok güzeldi... Kendi iç sesleriyle konuşmalarında bende aynı duyguyu hissettim. Aslında hepimizin içinde bu parmak kadınlardan var sanki...

Hamilelik sonrası depresyonu konusunda da çok değerli bilgiler var bu kitabında. Loğusa kadınların yaşadığı psikolojik sıkıntıları çok güzel dile getirmiş bence. Bir çok kadının yaşadığı bir durum bu çünkü. Depresyonun aşamalarıyla birlikte anlatmış. Bilmeyenler için de güzel bir ayrıntı.

Hadi bakalım neler çizilmiş satır aralarında...

*Her ayna anahtarını kaybetmiş bir kapıdır. Açılır Diyar-ı Esrar'a. Olur da fazla bakarsan aynaya, aralanıverir kapı, kaybolursun sonsuzlukta.

*Tebeşirle çizilmiş bir sek sek oyunu kadar uçucu bir çizgisi var hayatın. Farkında olmadan basıyorsun çizgiye. Kızıyorlar anında. "Yandın!" diye atılıyorsun oyun dışına.
.................
Çizginin öbür yanı intihardır. Öyleyse yaşamak intiharın kenarında durup, zaman zaman ayaklarını boşluğa sarkıtmak pahasına oynamak oynamak, hiç yanmayacakmış gibi oynamaktır.

*Çünkü ne kadar girift olursa olsun her dehlizin bir çıkışı var. Ummadığın kadar yakında bir yerde seni bekleyen... Oraya doğru yürümek tek yapman gereken...

*Tesadüfler ki tesadüfi değildir.

*Yaşadığımız hayatın ne denli geniş ya da dar olduğu bizim taşıdığımız cesarete bağlı (Anais Nin)

*Mesele şu: Her çocuk, annesinin bedeniyle bütünleşmek ister. İmkansız bir hayal tabii. Artık çoktan kaybolmuş, sona ermiştir o bütünlük ama gene de hayal etmekten kendini alamaz çocuk. Annenin bedenine geri dönemeyen bireyi babanın 'sembolik düzen'i bekler. Sosyalleşme, kurallar, öğretiler, ataerkil bir toplum içinde var olmanın şartları ve işte bunlar...

*"Ah min-el aşk" demişti Osmanlı, "Aşktan bu yana..." Aşktan önce. Aşktan sonra. Çünkü aşk bir milat. Takvimlerin kendini sıfırladığı, saatlerin yeniden ayarlandığı an. Aşktan önce olan biten her şey -mişli geçmiş. Adeta yaşanmamış. Bir şekilde hafızaya sonradan alınmış. Aşktan sonra olan her şey şimdiki zaman. Öncesi ve sonrası olmayan...

Uzakları yakın, olmazları olur eden bir efsun aşk. İnsana tükürdüğünü afiyetle yalatan, ettiği tüm lafları bir bir hatırlatan, bileğinden kavradı mı sarsan, sarstı mı bırakmayan bir yudumluk efsun.
  
Aşk bir kimyasal bileşim. Formülünde esrar var.

*Erkekler yorulunca evlenirler. Kadınlar ise sırf meraktan evlenirler. Sonunda iki taraf da hayal kırıklığına uğrar. (Oscar Wilde)