Anneliğe Adım Adım Vol.3

*Bugün itibariyle 32. haftaya girdik bebeğim.

Artık kocaman göbüşüme sığamaz olmaya başladın :)

Daha çok hareketlisin.

Ve daha çok tepki veriyorsun seslere.

Boyun 41 cm, kilon 1600 gr'dı iki hafta önce.

Doktorumuz bile şaşırdı ne kadar uzun boyu diye.

Selvi boylu olacak benim kızım :)

*Bu hafta sonunda doğum iznim başlıyor.

Ama çalışabilir kağıdı alıp devam etmeyi düşünüyorum biraz daha.

Sonuçta ne kadar geç başlarsam o kadar iyi.

Prensesimle daha çok zaman geçirmek daha önemli benim için.

Tabii sağlığım el verdiği müddetçe.

*Bebek odamızı da yaptırıyoruz istediğimiz gibi.

Zaman geçtikçe heyecan daha çok artıyor.

Şimdi odanın dizaynı ile ilgili herşeyi planlıyorum kafamda.

Pembe beyaz bir dekorasyonun olacak.

Mobilyaların beyaz, aksesuarların pembiş olacak :)

Prensesime en güzeli yakışır :)

*Daha çok okuyorum, daha çok araştırıyorum.

Ya yapamazsam, ya eksik kalırsam düşünceleri sarıp sarmalıyor sürekli.

Nasıl anne olunur bilmiyorum ki ben....

Diyorlar ki o melek doğunca, sen herşeyi biliyormuşsun gibi o his sana verilecek.

Annelik iç güdüsel birşey, önceden anne olunmaz.

Ne kadar okursan oku, kucağına almadan anlayamazsın o duyguyu.

Düşünüyorum, olur mu gerçekten?

Her anne bebeğinden öğrenirmiş anneliği.

Bende seninle öğreneceğim herşeyi meleğim.

Bütün korkulara rağmen, seni her an sarıp sarmalayacağım söz veriyorum.

*Bütün hayallerimiz minik melek için.

Her gece hayaller kuruyoruz.

İki ay sonra aramızda bir melek uyuyacak ve

biz her an sana baktıkça daha çok şükredeceğiz seni bize verene.

Kokunu çekeceğiz içimize.

Yetmeyecek her an seni izleyeceğiz,

 bu bizim meleğimiz mi diye sevincimiz katlanacak.

Çok garip bir duygu bu.

En iyisi zaman çabuk geçsin :)

*Bütün aile öyle heyecanlı ki!

Dedecik gitmiş herşeyimizi almış kızım.

Bize bişey kalmamış :)

Şimdiden öyle şanlısın ki, geldiğinde nasıl olur bilmiyorum.

Daha anne baba başlamamışken hazırlıklara,

diğer aile bireyleri bitirdiler bile hazırlıkları :)

Anneanne yelekler hırkalar patikler örüyor.

Dede her gördüğü şeyi (pişik kremlerini bile :)) almış.

Teyzecik ilk kez örgü örmeyi öğrendi senin için :)

Halacık beşiğini aldı getirdi en güzelinden :)

Babaanne kocaman bir paketle,

 öyle cici şeyler gönderdi ki hepsini giydirmek için sabırsızlanıyorum :)

Bizim mutluluğumuz sizin mutluluğunuz biliyorum.

İyiki varsınız.

Allah başımızdan eksik etmesin sizi.

Hepinizi çoook seviyoruz biz değil mi prensesim :)

*Birazcıkta kendimden bahsediyim.

Ayaklarımın şişmesi havaların biraz serinlemesiyle azaldı.

Ama hala akşamları yukarı dikmek zorunda kalıyorum.

Tek derdim planladığım gibi bir yürüyüş sistemi oturtamadım :(

İşten çık eve git, yemek faslı derken zor atıyorum kendimi koltuğa.

Yürüyüşlerimi çok ihmal ettim.

Doğum izninde telafi edeceğim ama umarım :)

*Kızımın pozisyonu değişince daha da acı çeker oldum :)

Neden mi? 

Çünkü bizim miniğin ayakları kaburgalarımda.

Bildiğin gerilip dayadı ayaklarını kaburgama, nefes alamıyorum bazen.

Konuşuyorum hadi bitanem indir ayağını biraz diye,

minik cadı rahatsız edilince sinirle vuruyor ayağını iyice :D

Şimdiden başladık savaşmaya :)

Hadi gözümüz aydın :D

*Dün gece öyle hareketliydi ki prenses, 

yatağa yattığım da saat gecenin 12 buçuğuydu.

Ve ben öyle yorgunum ki uyumaya can atıyorum.

Bizim minik dans ediyor içimde o arada :D

Büyüdükçe dışarıdan da karnım bi o yana bi bu yana dönüyor tabiki :)

Yalnızız evde, bir meleğim bir ben.

Konuşmaya başladım.

"Fındığım biliyorum orası çok sıkıcı ve sen çok sıkılıyorsun.

Ama ben öyle çok yoruldum ki, azıcık uyusam bile yetecek.

Hadi bitanem uyuyalım artık.

İkimizin de ihtiyacı var buna" dedim.

İlk önce durup sesimi dinledi.

Sonra bir anda son pozisyonunu aldı ve uyudu :)

Öyle şaşırdım ki!

Bu mucize değil de ne?

Daha karnındayken annesinin duygularını hisseden onu anlayan bir melek var.

Rabbime şükürler olsun bu duyguyu bana yaşattığı için.

Sabah da ikimiz birlikte uyandık ve gece boyunca hiç rahatsız etmedi beni minik meleğim.

Ve ben ona daha çok aşık oldum :)

*Yaklaşık 2 hafta sonra kontrolümüz var.

3. trimesterdeyiz ve doğal olarak her geçen an seni bana yaklaştırıyor.

Bakalım ne zaman geleceksin, bu kontrolümüzde az çok belli olacak.

Heyecanla bekliyorum her zaman ki gibi :)