Ordan Burdan Vol.9

*Bu ara dolmuş maceralarım giderek artmakta :)

Ama bu seferki benim değil bir arkadaşın.

Dolmuşta "müsait bir yerde inebilir miyim?" diyeceğine,

"Mükemmel bir yerde inebilir miyim?" diyen sevgili bayana cevaben,

"Size layık değil ama buyurun" deyip gülümseyen dolmuş şoförü,

bugünün en önemli espri konusu oldu :D

Ne güldüm yaa :)

*Sabah kahvemden ilk aldığım yudumla,
gözlerimi kapatıp boğazımdan mideme inişindeki verdiği hazzı,
hiçbir şeye değişmem.
Sırf bu yüzden kahveyi icat edeni bulup alnından öpesim var.
:*





*Dün bir kırmızı karanfil geldi sevgili muhtar adayımızdan :)
Bütün şirketleri dolaşıp bayanlara kırmızı karanfil dağıtıyor.
Valla bu seçim kampanyaları da olmasa bayanlar çiçek yüzü görmeyecek :)
İşimize de gelmiyor değil hani :)



*Bi arkadaşımın bebeğine hediye kıyafet alacaktım,
mağazalara bakındım biraz.
Aman Allahım, bu ne böyle :)
Minicik,bir karış bir pantolon 110 TL.
Bebeklerle hiç içli dışlı olmayınca kıyafetlerinden de haberim yoktu.
Maşallah büyüklere bin basarlar kıyafet fiyatları konusunda :)
Ama çok sevimliler yaaa, daha bi özendim :))


*Yine bir dolmuş macerası.
Malumunuz kış yeniden geldi, ilkbahar da kar yağdı buraya.
Hem de lapa lapa.
Kışın görmediğimiz karı ilkbahar da gördük, mevsimler de şaşırdı iyice.
Neyse yine buz gibi ve kasvetli,kapalı bir havada,
sıcacık yataktan çıkıp buz gibi havaya atmışım kendimi.
Gözlerim kapalı biniyorum dolmuşa :)
Öyle dalmışım ki derinlere, kendime geldiğimde inmem gereken yeri çoktan geçmiştim.
Aman bi panik, bi stres :D
Hemen indim ve yüzüme çarpan buz gibi havada kendime söylene söylene yürüdüm.
Yanımdan geçenler deli sanmış olabilir evet :D
Allahtan erken kendime gelmişim, yoksa nereleri nereleri gezecektim sabah sabah :)
Arada böyle garipliklerim vardır :D



*Ben liseye giderken, çok sevdiğimiz bir komşumuz vardı.
 Bebeğine bakacak kimse olmadığından, annem gönüllü anne olmaya karar verdi.
Sabahtan akşama kadar bizdeydi Ceylin'im.
Akşamları da zorla götürüyorlardı eve, çünkü ailesi biz olmuştuk sanki.
Öyle sevimliydi ki, kardeşim kadar seviyorum hala.
Kan bağı olmayan kardeşim diyorum herkese :)
Neyse bu cimcime yeni yeni konuşmaya başladığında,
 bana "Lulu" diye seslenmeye başladı :D
Yavrum etme eyleme ismimi öğren diye ne kadar çabaladıysam da,
o neredeyse 5 yaşına kadar bana Lulu demeye devam etti :D
O günden sonra herkes bana Lulu diye seslenmeye başladı :D
Neyse Ceylin büyüdü şimdi 3. sınıfa gidiyor ve
artık annemlerin komşusu değiller, taşındılar.
Geçenlerde bir araya geldik yeniden,
kapıdan girer girmez babası, "aaa lulu geldi" demesin mi :D
Unuttuğum duygular geri döndü, evet itiraf ediyorum.
Aslında Lulu benim göbek adım :D
Ne demekse o :)))
Güzel anılar birikmiş hayat defterimde, hatırladıkça mutlu olup gülümsediğim :)




*Bir ara  ağaçlara takıntım vardı.
Her gördüğüm ağacın ismini bulmaya çalışıyordum.
Üniversitedeyken arkadaşlarla yürüyüşe çıktığımızda,
 herkes gördüğümüz ağaçların ismini tahmin etmeye çalışıyordu.
Acayip eğlenceli bir ortam oluşuyordu bir anda :)
Ama garip olan ben her gördüğüm ağaca Akasya Ağacı bu diyordum :D
Her gördüğüme " yok yok o değil, bu Akasya" diye bi de inatla kendi düşüncemi kabul ettiriyordum :D
Hala arkadaşlarla bir araya geldiğimizde,
"aaa bak akasya ağacı bu" diye dalga geçerler benimle :D
Ne güzel günlerdi yaaa :)
Bu arada hala Akasya Ağacını tam olarak çıkarabilmiş değilim :D
Bildiğim tek ağaç türü, çam ağacı :D





*Yine üniversite zamanları Ümit diye bir erkek arkadaşla çarşıda geziniyoruz.
Bi anda durdu, "hadi bi çılgınlık yapalım" dedi.
Ben heyecanla hadi yapalım diye atladım.
Sanıyorum ki "hadi paraşütle atlayalım, yada dağlara tırmanıp tepede piknik yapalım vs. "gibi bişey diyecek :D
"Hadi elmalı şeker alalım ve yiyerek yürüyelim" demesin mi :D
Benim yüzümdeki ifade balonun iğne batırıldığında pısss diye sönmesi gibiydi :D
Bu bir çılgınlık mı yani? dedim.
Heyecanla evet dedi.
Sorarım size elmalı şeker yemenin nesi çılgınlık? :D
Benim çılgınlık anlayışım mı çok uçuk acaba :D
Bilemedim ki :)


*Farkettim ki blog benim kaçacak tek limanım,
yazdıkça ve okudukça mutlu olduğum.
Umarım hep mutlu anılarla dolar bu satırlar :)
Hoşça kalın :)