Bir süredir yalnızım... Yalnızlığın, sessizliğin insana verdiği bir huzur var ki hiç göz ardı edilemez. Oldum olası severdim yalnız olmayı. Kendi kendime konuşup sınırsızca düşünmeyi, yalnız başıma çıkıp sevdiğim bir kafede kendime kahve ısmarlamayı ve bundan acayip zevk almayı... Sonra sabahtan akşama kadar amaçsızca film izlemeyi. Kitap okumayı, yazı yazmayı, hayaller kurup üzerinde saatlerce düşünmeyi...
Ben seviyorum yalnızlığın verdiği boş vermişliği, sakinliği, huzuru... Son zamanlarda öyle alıştım ki yalnız olmaya, oldu ki kalabalık bir ortama girdiğim de acayip huzursuz oluyorum. Sanırım ters tepiyo bazen :) Yalnızlığı sevmeyenler de yok değil, hatta yalnız olmanın hem korkutucu taraflarını düşünüp, kendi kendine de sıkılmadan bişeyler yapmanın gereksiz olduğunu düşünenler.
Bir arkadaşıma anlatmıştım bi kez. "Dün ne yaptın?" diye sormuştu. Bende "yalnız başıma sokaklarda gezmenin tadını çıkardım ve sonrasında gidip en sevdiğim kafede kendime bi kahve ısmarladım" diye cevap verince çok şaşırmıştı. "Ben şimdiye kadar hiç yalnız başıma gezmedim, açıkçası aklıma bile gelmedi bunun beni mutlu edeceği" dedi. "Dene" dedim sadece, "eminim çok iyi gelecektir"...
Deneyenlere sordum, "gerçekten işe yaradı" dediler. Mutlu oldum :) Yeni bir şey icat edermişcesine sevinmekte neyin nesi :) Önemli olan farkında olmak, olabilmek. Kendimizi hep erteliyoruz hayatta. İsteklerimizi, düşüncelerimizi, yapacaklarımızı hatta bazen duygularımızı erteliyoruz. Hep başkalarını düşünürken kendimize uzak kalıyoruz ve bir süre sonra hayat çekilmez bir hal alıyor. Bunun farkında olmamız lazım. Kendimize zaman ayırmayı öğrenmemiz lazım....
Benim de oluyor yoğun zamanlarım. Ne zaman şikayet etmeye başlasam farkediyorum ki kendimle başbaşa kalmayı özlemişim... Hiç bi şey yapamazsam bile giyiyorum rahat bi ayakkabı, atıyorum kendimi yollara. Yürüyorum, nefesimi hissediyorum, kalbimin atışını, varlığımı hissediyorum ve özüme dönüyorum. Evet bu kadar basit aslında. İnsan ne istediğini bildikten sonra, gerisi teferruat :)
Yalnızlığın ev hapsi kısmında zaman geçirmeye çalışıyorum şu ara. Dışarı çıkmam neredeyse yasak :S Eee napalım, izlenecek bir sürü film, okunacak bir sürü kitap var. Biz de bunların tadını çıkaralım olmaz mı ? :)
O zaman görüşürüz :)
Yalnızlık güzel ben memnunum şahsen yalnız olduğum zamanlardan (:
YanıtlaSilNe güzel :) Yalnızlığın keyfini çıkar o zaman sende :)
SilHoşgeldin bloguma :)
Yalnızlık benim için de özel ve güzel. Ben de kendi kendimle konuşmayı, dinlenmeyi, kafamı boşaltmayı, yürümeyi, dolaşmayı severim. Keyfini çıkart bu yalnızlığın. Bazen insan ne kadar isterse istesin yalnız kalamıyor ve hayatın keşmekeşinde yorulup gidiyor.
YanıtlaSilBenziyoruz o zaman bu yönümüzle, sevindim :) Kesinlikle bazen ne kadar istesende yapamıyorsun kendinle başbaşa kalmayı. Ama bazende yalnız öyle çok zamanımız oluyor ki doya doya tadını çıkarıyoruz. Sürekli olmasın yinede arada olması daha iyi :)
SilSevgiler :)
Oleyy, "yalnızlığım. Bugünüm, yarınım sen benim herşeyimsin." Sonunda yazmaya başladın.:)
YanıtlaSil:) Çok mutlu etti bu yorum beni :)
SilCanııımmm inan bende çok özledim, umarım daha sık yazacam artık :)
Teşekkür ederim :)
Epeydir yazmıyordunuz.
YanıtlaSilSiz yalnız kaldığınızda rada bir uğrayın buraya, biz çıkarmdan, rahatsız etmeden buluşuruz sizinle:)
Evet bazı sıkıntılar oldu çok uğrayamadım buralara.
Sil:) Yok sizin sesiniz olmadan tadı çıkmaz ki buranın, siz hep olun emi :)
İlk fırsatta uğrayacağım, neler kaçırdım bakalım :)