Yalnızlığın Keyfi

Bir süredir yalnızım... Yalnızlığın, sessizliğin insana verdiği bir huzur var ki hiç göz ardı edilemez. Oldum olası severdim yalnız olmayı. Kendi kendime konuşup sınırsızca düşünmeyi, yalnız başıma çıkıp sevdiğim bir kafede kendime kahve ısmarlamayı ve bundan acayip zevk almayı... Sonra sabahtan akşama kadar amaçsızca film izlemeyi. Kitap okumayı, yazı yazmayı, hayaller kurup üzerinde saatlerce düşünmeyi...

Ben seviyorum yalnızlığın verdiği boş vermişliği, sakinliği, huzuru... Son zamanlarda öyle alıştım ki yalnız olmaya, oldu ki kalabalık bir ortama girdiğim de acayip huzursuz oluyorum. Sanırım ters tepiyo bazen :) Yalnızlığı sevmeyenler de yok değil, hatta yalnız olmanın hem korkutucu taraflarını düşünüp, kendi kendine de sıkılmadan bişeyler yapmanın gereksiz olduğunu düşünenler.

 Bir arkadaşıma anlatmıştım bi kez. "Dün ne yaptın?" diye sormuştu. Bende "yalnız başıma sokaklarda gezmenin tadını çıkardım ve sonrasında gidip en sevdiğim kafede kendime bi kahve ısmarladım" diye cevap verince çok şaşırmıştı. "Ben şimdiye kadar hiç yalnız başıma gezmedim, açıkçası aklıma bile gelmedi bunun beni mutlu edeceği" dedi. "Dene" dedim sadece, "eminim çok iyi gelecektir"...

Deneyenlere sordum, "gerçekten işe yaradı" dediler. Mutlu oldum :) Yeni bir şey icat edermişcesine sevinmekte neyin nesi :) Önemli olan farkında olmak, olabilmek. Kendimizi hep erteliyoruz hayatta. İsteklerimizi, düşüncelerimizi, yapacaklarımızı hatta bazen duygularımızı erteliyoruz. Hep başkalarını düşünürken kendimize uzak kalıyoruz ve bir süre sonra hayat çekilmez bir hal alıyor. Bunun farkında olmamız lazım. Kendimize zaman ayırmayı öğrenmemiz lazım....

Benim de oluyor yoğun zamanlarım. Ne zaman şikayet etmeye başlasam farkediyorum ki kendimle başbaşa kalmayı özlemişim... Hiç bi şey yapamazsam bile giyiyorum rahat bi ayakkabı, atıyorum kendimi yollara. Yürüyorum, nefesimi hissediyorum, kalbimin atışını, varlığımı hissediyorum ve özüme dönüyorum. Evet bu kadar basit aslında. İnsan ne istediğini bildikten sonra, gerisi teferruat :)

Yalnızlığın ev hapsi kısmında zaman geçirmeye çalışıyorum şu ara. Dışarı çıkmam neredeyse yasak :S Eee napalım, izlenecek bir sürü film, okunacak bir sürü kitap var. Biz de bunların tadını çıkaralım olmaz mı ? :)

O zaman görüşürüz :)