Dostluğa...

Bir parça kuru simitin bile insanı nasıl mutlu edebileceğini hiç düşündünüz mü? hele bide bunu paylaştığın dostların varsa çevrende...


Üniversite yıllarında keşfettiğimiz küçük bi simit fınından aldığımız çıtır simitle, karşısındaki manavdan aldığımız çeri domatesleri bir arada yerken hissettiğimiz mutluluğu ve yeni bişey keşfetmişcesine duyduğumuz heyecanı anlatmanın tarifi yok sanırım :) belkide bunları özel kılan, sizi mutlu edebilecek, birlikte zaman geçirmekten huzur bulduğunuz dostlarınızdır...

Ama şunu çok iyi biliyorum... Üniversite dostlukları, hayattınızın belkide en anlamlı dostlukları... Yediğin ekmeği, içtiğin suyu, paranı, sağlığını, hastalığını, mutluluğu, hüznünü ve daha birçok şeyi paylaşabildiğimiz dostluklar.. Olabildiğince dolu dolu yaşamak lazım, tadı damağında kalırcasına...